Wakacyjna opowieść (IV)

with 48 komentarzy

idealna lektura na plażę
Czasami los nie daje nam tego, czego pragniemy. Musimy więc sami o to walczyć.

PS. Jak ten licznik z boku pokaże liczbę zaczynającą się od dwójki, to dostaniecie coś ekstra. Mam nadzieję, że zdążę?

– Maleńka, przestań! I nie ruszaj się. Spróbuję się opanować – powiedział cicho, delikatnie przygryzając płatek mojego ucha. A ja poczułam obrzydzenie do samej siebie, bo ten gest, cała ta sytuacja zaczęła mnie podniecać.Ciężar męskiego ciała, nabrzmiała i twarda niczym głaz męskość, ocierająca się o pośladki, silne dłonie trzymające mnie tak nieustępliwie i gorące usta subtelnie pieszczące skórę. Pierwszy raz doświadczałam tak skrajnych uczuć i nie wiedziałam, co tak naprawdę powinnam zrobić. A jeśli sprowokuję go do tego, by wziął mnie siłą? Mimowolnie westchnęłam.

– Pewnie myślisz, że jestem draniem? – wędrował wargami po mojej twarzy. Przymknęłam oczy, delektując się tą pieszczotą. Coraz mniej rozumiałam samą siebie. – Nie wiem, co się ze mną dzieje.– Odruchowo poruszyłam biodrami, jakbym chciała je unieść w górę. Bartek ze świstem wciągnął powietrze.

– Magduś, chyba nie dam rady…

– Dasz! – odpowiedziałam cichutko. Lecz on jedną dłoń wsunął pod mój brzuch i nagle krzyknęłam, czując jak twardy członek bardzo powoli wsuwa się do mojego wnętrza. Najgorsze było jednak to, że tym samym nie zdołałam ukryć mego podniecenia.

– Mówiłem, że mnie pragniesz.

– Ale nie w ten sposób! – Zagryzłam zęby, by z moich ust nie wydobył się żaden inny dźwięk.

– Nie? – Pchnął z taką siłą, że krzyknęłam. – Kłamczucha! – wymruczał. – Malutka, śliczna kłamczuszka.

Robił to powoli, jakby smakując doznawanej przyjemności. Zębami lekko przygryzał skórę na karku, czasami szukał ustami moich warg, by namiętnie je całować, a ja pomalutku odpływałam w świat, gdzie liczyła się jedynie rozkosz. Zapomniałam, że wcale tego nie chciałam, zapomniałam o wątpliwościach. Fale rozbijały się o brzeg z coraz większym hukiem, zagłuszając nasze jęki, moje krzyki.

– Jesteś cudowna! – szeptał Bartek. –Przez ostatnie godziny nie myślałem o niczym innym, jak o chwili, gdy w końcu będziemy się kochać.

Jedną dłoń wplótł w moje włosy, drugą zaczął pieścić biodra. Moje piersi ocierały się o szorstki materiał koca, byłam wolna, choć zupełnie zniewolona. Najzabawniejsze było to, że czasami czytając książki lub oglądając film, gdzie główna bohaterka nie mogła oprzeć się namiętności, miałam jej to za złe. No bo jak to tak, seks na samym początku znajomości? Gdzie ta wisienka na torcie? Teraz nagle zrozumiałam, że to całkiem możliwe. Są takie momenty, gdy całkowicie przestajemy kierować się rozsądkiem, oddając głos pierwotnym potrzebom, naszym najsilniej tłumionym instynktom. Niektórzy przechodzą przez życie tego nie doświadczając. Inni, tak jak ja, spotykają odpowiednią osobę, przy której przestaje się liczyć cokolwiek poza namiętnością.

Uśmiechnęłam się do tych myśli. Przymknęłam oczy, czując jak rośnie podniecenie Bartka i moje własne. Przyspieszył, a ja leżałam pod nim, przeżywając najcudowniejszy seks w swoim całym życiu. Wstydziłam się tego, ale nie potrafiłam zmienić faktów. Nie potrafiłam powstrzymać nadchodzącej ekstazy.

– Maleńka! – wydyszał. – Pozwól mi skończyć w środku! Błagam!

Oszołomiona, skinęłam jedynie głową. Nawet nie wiem, czy to zauważył? Nie zabezpieczałam się, ale i to przestało być teraz ważne. Kompletnie mi odbiło. Jemu również. Wbijał się we mnie za taką siłą, że zaczęłam głośno krzyczeć. I nagle urwałam, drżąc oraz napinając całe ciało. Orgazm był nie do opisania. Bartek łapczywie mnie pocałował, robiąc to brutalnie, o mało co nie raniąc moich warg. Zrozumiałam, że i on dotarł do końca. Ciepła, lepka ciecz, sącząca się do mojego wnętrza, zwielokrotniła orgazm. Krzyknęłam krótko, przenikliwie, wyginając ciało w łuk, pomimo przygniatającego mnie ciężaru, a potem opadłam na koc, głośno dysząc. Bartek wtulił się w mnie i również znieruchomiał.

Coś szeptał, ale nie byłam w stanie skupić się na tym, by rozróżnić wypowiadane przez niego słowa. Dopiero po chwili dotarł do mnie ich sens.

– Jesteś moja i zawsze będziesz tylko moja.

Gdzieś zupełnie blisko rozległ się ogłuszający grzmot.

– Bartek!

– Nie bój się maleńka.

Wstał i jednym silnym ruchem postawił mnie na nogach. Zanim jednak sięgnął po nasze rzeczy, zanim pozwolił się ubrać, chwycił moją twarz w obie dłonie i pocałował. Nie wiedziałam, że można to zrobić tak czule, przekazując tym jednym gestem tyle uczuć.

– Wiesz co jest najzabawniejsze? – spytał rozmarzonym głosem, przerywając. – Nadal mam ochotę na więcej…

***

Obudził mnie słoneczny poranek. Przeciągnęłam się i zadowolona spojrzałam w okno. Wczoraj oczywiście przemokłam do suchej nitki. Gdyby nie pogoda, to z pewnością rozstalibyśmy się dopiero nad ranem. Bartek co prawda nalegał, byśmy poszli do niego, ale ja zdecydowanie zaprotestowałam.

– Wiesz, co pomyślą sobie moje koleżanki, gdy obudzą się w środku nocy, a mnie nie będzie?

– Jesteś duża, chyba ci wolno? – spytał nadąsany.

– Owszem, ale tak się nie postępuje.

– To zadzwoń i powiedz im, że będziesz ze mną.

– Nie pamiętam numerów ich telefonów – skłamałam na poczekaniu. Pamiętałam przynajmniej dwa, ale nie zaszkodzi nam kilka godzin przerwy. Malutka kara za to, że chciał mnie na samym początku wziąć siłą.

– To wjedź do góry i zostaw wiadomość.

– Nie – oświadczyłam stanowczo. Oparłam się o jego tors i posłałam mu figlarne spojrzenie. – Wytrzymasz.

– Kochanie, chcesz mnie doprowadzić do wrzenia? Nie ma takiej potrzeby, ręczę słowem.

– Kochanie? – przełknęłam ślinę. Momentalnie przeszła mi wesołość.

Pochylił się, muskając kciukami moje policzki.

– Możliwe, że nie wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia. Ja również. Do teraz. Chyba wpadłem w poważne tarapaty – zażartował. – I seks nie ma z tym nic wspólnego, choć przyznam, że było niesamowicie. Takiego orgazmu nie miałem nigdy w życiu.

Nagle coś mi się przypomniało.

– Bartek! Ja się nie zabezpieczam!

– I co z tego? Tak się z tobą ożenię…

Nie, stanowczo nie był to odpowiedni moment na poważne rozmowy. Lało jak z cebra, a na dodatek zrobiło się zimno. Nie pomogła nawet bluza, którą pieczołowicie mnie okrył.

– Zobaczymy się jutro – lekko go odepchnęłam.

– Zostań, maleńka – chwycił mnie w pasie i przytrzymał. – Mam tak szaloną ochotę, że możemy zrobić to i tutaj.

– Kompletnie zwariowałeś!

– Tak. Na twoim punkcie. Już to mówiłem – pochylił się, czubkiem języka dotykając sterczących sutków. Zadrżałam. Mało brakowało, a bym uległa i kochała się z nim prawie na środku ulicy, przy akompaniamencie szalejącej nad naszymi głowami burzy.

– Uciekam!

Wyrwałam się z jego ramion, wbiegając po metalowych schodach na górę. Gdy znalazłam się na drugim piętrz, prawie przed drzwiami kwatery, przechyliłam się przez barierkę i spojrzałam w dół.

Stał tam, nieruchomo, z zadartą głową. Posłał mi całusa, roześmiał się i zawołał:

– Ten jeden raz odpuszczę. Ale pamiętaj, tylko jeden raz.

Udałam, że złapałam buziaka, a potem po cichutku otwarłam drzwi. Oczywiście nic to nie dało, bo tuż za progiem czekały na mnie trzy harpie, ze srogimi minami i skrzyżowanymi ramionami.

– Mikołaj zjawił się, by zabrać cię na randkę – pierwsza odezwała się Majka.

– A ty, gdzie byłaś?

– Z Bartkiem – przyznałam uczciwie. Tu nie było co kręcić.

– Z nim? Wystawiłaś tak fenomenalnego faceta…

– A może się zakochała? – Agata rzuciła mi wiszący na oparciu krzesła ręcznik.

– Niewłaściwie. Bardzo niewłaściwie. – Maja nie zamierzała wyjść z roli oskarżającej.

– Skąd ty to możesz wiedzieć?

– Bo…

Nie słuchałam dalej dyskusji, która za chwilę mogła przekształcić się w prawdziwą kłótnię. Wzięłam ciepły prysznic i szybko skryłam się pod kołdrą, we własnym łóżeczku. Dziewczyny oczywiście wzięły się za łby, próbując przekonać się nawzajem do własnych racji. Lecz ja ledwo zamknęłam oczy, zasnęłam.

Za to teraz z niepokojem zerknęłam na zegarek. Och! Prawie południe. Ależ ze mnie śpioch. Jeszcze raz się przeciągnęłam, dłońmi przesuwając po piersiach i brzuchu, jednocześnie uśmiechając się do własnych myśli. Szybko wstałam, ubrałam się, wypiłam kawę i czekałam. Oczywiście na Bartka.

Minęła pierwsza. Wzięłam ze stołu gazetę z krzyżówkami.

Minęła druga. Poczułam się głodna.

Minęła trzecia. Dlaczego do diabła jeszcze się nie pojawił?

O siódmej moje marzenia i plany legły w gruzach, a do serca wkradł się wyraźny niepokój. A może jednak… Może jednak był jak inni? Kiedy dostał to, czego pragnął, ulotnił się. Czyżby naprawdę chodziło mu jedynie o to, by ubiec Mikołaja? Niemożliwe. Serce wyraźnie podpowiadało coś innego, choć w głowie rodziły się różne, coraz bardziej ponure myśli.

O ósmej z wycieczki wróciło moje roześmiane towarzystwo. Nie chciałam tłumaczyć, dlaczego z kamienną twarzą siedzę przy stole, z ledwością powstrzymując się od płaczu. Wstałam, oznajmiając, że idę kupić piwo. Dostałam zamówienie na cukier, o którym zapomnieli i w pośpiechu udałam się w całkiem przeciwną stroną niż ta, w której znajdował się najbliższy sklep. Prawie biegłam, z rozpaczą zastanawiając się, co będzie, jeśli moje podejrzenia okażą się prawdą?

W zasadzie to nie wiedziałam, gdzie powinnam się udać? Kręciłam się po ulicach, mijając rozbawionych, rozkrzyczanych ludzi, szukając wśród tłumu znajomej twarzy. W końcu jednak udało mi się kogoś spotkać. Dziewczynę, która siedziała naburmuszona podczas ostatniego spotkania z Bartkiem i Mikołajem.

– Cześć – Nie miałam skrupułów, aby ją zaczepić. – Mogę cię o coś zapytać?

Zmierzyła mnie nieprzychylnym spojrzeniem.

– Sądzisz, że chcę odpowiedzieć?

– Nie wiem. Ale spróbuję.

– To pytaj – powiedziała obojętnie, wyciągając z torebki papierosy.

– Gdzie znajdę Bartka?

– O, tam! – wskazała prosto przed siebie. Odwróciłam się i zamarłam. Tak, to niewątpliwe był Bartek. Elegancko ubrany, obejmował ramieniem prześliczną dziewczynę, w drugiej ręce niósł czerwoną róże na długiej łodydze. Widać, że doskonale się bawią, roześmiani, szczęśliwi.

– Kto to jest? – spytałam zdławionym głosem. Nie liczyłam na odpowiedź, a jednak ją dostałam.

– Bartek zawsze powtarza, że to kobieta jego życia. Jedyna, którą kocha do szaleństwa – powiedział drwiąco moja towarzyszka, bez pożegnania odwróciła się i odeszła. Nie zwróciłam na to uwagi, wpatrzona wciąż w parę idącą drugą stroną ulicy. Bartek właśnie się pochylił i czule pocałował policzek nieznajomej dziewczyny. Z moich ust wydarło się coś na kształt protestującego okrzyku. Nie wiem czy to usłyszał, czy był to jedynie przypadek, ale w tym samym momencie nasze spojrzenia się skrzyżowały.

Komentarze

  1. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    KONCZYC W TYM MOMENCIE?! KOLEJNA CZESC DAJ!!!!!!

  2. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Oj Ty niedobra… taki moment…? Podgrzalas atmosferę i tak jak w ostatnio modnym ice bucket challange ostudzilas wiadrem lodowatej wody 🙂

    Dziękuję za dodanie tego fragmentu, bo chociaż odrobinę odwrócił uwagę od 'kochanej' anginy, nie pozwalającej mi dzisiaj normalnie funkcjonować 😉

    pozdrawiam Aga

  3. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babeczko jestes sadystka! Jak moglas urwac w takim miejscu?! Cholera, zrob cos prosze, niech on nawet ma sobie brata blizniaka, ale wytlumacz go jakos

  4. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Zabic cie!

  5. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    W takim momencie !!!! Dlaczego ???? Nie będę mogła zasnąć 🙂

    Weroniś 🙂

  6. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Czyżby siostra ???

    • l
      lkolac
      | Odpowiedz

      wlasnie ja tez na nia stawiam

  7. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babeczko jak tak można w takim momencie? Jesteś wręcz przeokrutna

  8. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Boskie,boskie boskie! Stanowczo żądam więcej!

  9. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    I jak tu wytrzymać do kolejnej części ? 🙂

  10. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Jak moglas zakończyć w tym momencie. Babeczko jesteś okropna.

  11. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    No nie, jak zwykle w takim momencie 😉
    Czekam na ciąg dalszy, bo nie mogę się doczekać !!! ;D

  12. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Podstępna Babeczko, czytając te wszystkie komentarze (i to nie tylko pod tym opowiadaniem), mam nieodparte wrażenie, że Ty się w nich pławisz. Szczerze mówiąc, nieodmiennie po zakończeniu takim jak tutaj, wyobrażam sobie jak siedzisz przed komputerem i czytając je masz uśmiech godny Kota z Cheshire.

  13. A
    Agata
    | Odpowiedz

    Pierwszy raz nie chcę happy endu 🙂 chce żeby się okazało, że chciał ją tylko zaliczyć. Niech ma nauczkę, "wakacyjne miłości" tak się kończą. A i niech zajdzie w ciążę i wychowuje samotnie dziecko. Chyba mam dzisiaj jakiś wredny humor ;>

  14. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Okrutnie z Twojej strony Kochana, Przeokrutnie!
    Nie kończy się w takim momencie! Muszę chyba przyjąć inną politykę, zaczytując się w Tobie…
    Będę czekała do końca serii i dopiero wtedy zacznę czytać… ale czy dam radę?
    Zdawało mi się, że już przy tej sobie coś podobnego zaplanowałam i chyba mi nie wyszło 😉
    Pozdrawiam ciepło
    Anya

  15. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    jak zawsze świetnie :*
    jesteś genialna 🙂

  16. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    To nie siostra. Drań z niego …
    Byc moze ten drugi okaze sie inny aczkolwiek tez nie jest czysty jak łza.
    Wakacyjna milosc ulotna .

  17. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    wykończysz mnie tym opowiadaniem..znwó w takim momencie?? och ty..oby i tym razem dobrze się skończyło..może to jakaś jego kuzynka oby….

  18. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    To było do przewidzenia, że urwiesz w nieodpowiednim momencie!:P Czytając Twoje opowiadania, myślę sobie że żadne mnie już tak bardzo nie wciągnie, a tu masz babo placek, jest coraz gorzej, bo Ty piszesz coraz bardziej wciągające, piękne i pełne zwrotów akcji opowiadania:).

  19. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Przypuszczałam właśnie że to zbyt piękne żeby było prawdziwe ! No ale mam nadzieje że się jednak jakoś z tego wytłumaczy ! Błagam daj dzisiaj kolejną część. 🙂

  20. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    prosze o ciąg dalszy 🙂 ta część była świetna

  21. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babeczko dodaj kolejna cześć, moja koleżanka ma jutro urodziny, chciałabym jej dać prezet w postaci czekoladek i misia..ale..:(

  22. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Moment na przerwę idealny. I prawie całkowicie zgadzam się z Agatą – happy end może być, ale bez pana B. I niech ona nie będzie w ciąży, to by było zbyt banalne.

  23. a
    agik
    | Odpowiedz

    hmmm, od czego mam zacząć?
    Może od tego, że uwielbiam Twoje opowiadania, podnoszą mi ciśnienie i dodają rumieńca.
    Tylko, że…
    Coś mi się zaczyna wydawać, że robisz strasznie złą robotę…
    Ja wiem, że to jest Twój blog, mogę go sobie nie otwierać i to jest moja sprawa, ale 🙁 Kurde 🙁 nie tylko moja…
    Co Ty przekazujesz?
    Jaki Ty kreujesz obraz kobiety i seksu?
    Laska się opiera bo chce ślubu i ( albo) związku, ale ulega namiętności, zawsze i w każdym opowiadaniu, ulega gwałtowi- Ty to widzisz? 🙁 A na końcu jest zadowolona, bo jest zaspokojona.
    Nie jestem feministką, ale to jest strasznie upokarzające.
    Nie słyszałaś nigdy, że NIE TO ZNACZY NIE? A śluz nie jest wystarczającym powodem by to 'NIEEE" ( takie w głowie, nie tylko werbalnie przekazywane) – złamać?
    Się astanawiam, dlaczego stawiasz IDIOTYCZNY opór bohaterek wobec braku ślubu, albo deklaracji o takowym, a promujesz przemoc seksualną?
    Bo promujesz…
    Robisz ze swoich bohaterek intelektualistki, a sama traktujesz je jak bohaterki reklamy pasty do zmywarki- fochem strzelą, ale na koniec poproszą swojego bohatera o uruchomienie zmywarki, a z wdzięczności dadzą mu dupy… 🙁
    Mówią "nie", ale z tego "nie"- nic nie wynika, są brane siłą, a Ty pokazujesz, jak to jest fajnie 🙁
    A to nie jest fajnie, uwierz mi…
    Więc co tak naprawdę mówisz?
    Wiesz sama?

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      Popieram!
      Anka

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      Zgadzam się w 100% ! Po którymś opowiadaniu w którym kobieta kieruje się kolokwialnie mówiąc dupą zaczęło mi to przeszkadzać trochę. A fakt, na początku bardzo mi się opowiadania podobały no i czytam je sobie dla oderwania od rzeczywistości. Mimo to ostatnio jak wygrzebuję jakieś z archiwum (stosunkowo niedawno zauważyłam bloga i dlatego zazwyczaj czytam z indeksu już zakończone opowiadania) i widzę, że będzie znów to samo to nie czytam dalej. Ja wiem, opowiadania erotyczne i tak dalej, ale seks może się odbywać bez upokarzania kobiety i robienia z niej po prostu łatwej. Jedna nimfomanka może być, ale nie w co drugim opowiadaniu 😛
      Także łapkami i nóżkami podpisuję się pod Agik 🙂

    • Babeczka
      | Odpowiedz

      Hi, hi ;-D Obiecuję, że następna bohaterka będzie super cnotliwa… A tak serio, ja nie kieruję postępowaniem bohaterów, sami skubańcy robią co chcą. Gdybym spróbowała to zrobić, zacięłabym się w połowie i opowiadanie nie zostałoby skończone. Niektórzy piszący zrozumieją, innym nie będę tłumaczyć, bo nie potrafię.
      Mam nadzieję, że tekst, który właśnie kończę przywróci Wam dobry humor, bo (co dla mnie niezwykłe) wspięłam się tam chyba na wyżyny romantyzmu…
      Pozdrawiam
      Babeczka

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      A moim zdaniem się czepiacie ! Bohaterki nie są takie same i maja charakter a to rzecz bardzo ważna. Dlatego nie są cnotkami tylko kobietami które biorą od życia to co ono im daje a nie analizują wszystkiego po 1000 razy takie myślenie w dzisiejszych czasach nie jest najlepszym bo właśnie przez takie planowanie i zastanawianie się można zostać samemu jak palec. Nie sądzę też żeby były łatwe! Jakoś żadna z was nie napisała żadengo złego słowa o facetach bo jak powszechnie wiadomo im wolno wszystko a kobiety mają być potulne skromne i czekać aż je ktoś łaskawie zauważy. Tak więc Babeczko kocham twoje bohaterki i prosze nie zamieniaj je w szare myszy ! 🙂 Pozdrawiam

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      A ja uwazam, ze nawet motyw gwaltu czy opierania sie jest ok. Bo to fikcja, a ilez mozna czytac jak kazda bohatetka jest taka sama, prosze Was. To jakie Wy czy Babeczka ma wartosci w zyciu, nie ma wspolnego z tym, co zrobila dana postac. Bez ladu i skladu, ale mam nadzieje, ze Babeczko zrozumiesz o co mo chodzi. Po prostu czasem odswiezenie i odmiana jest potrzebna. Pozdrawiam

    • K
      Kajjka
      | Odpowiedz

      Mnie trochę rozbawiły te wstępne zarzuty. Trzeba odróżniać fikcję od rzeczywistości. Opowiadania są fikcją, pewne rzeczy się w niej przerysowuje. Nie chciałabym nudnych poprawnych politycznie bohaterek, zdecydowanie wolę je takie jakim kreuje je Autorka, a kwestionowanie sposobu tej kreacji… Uznałbym, że z mojej strony jako czytelniczki, to co najmniej niestosowne zagalopowanie się.
      I wiem, jak to jest kiedy bohaterowie wymykają się spod kontroli. To naprawdę jest możliwe, wierzcie Autorce 🙂

    • l
      lkolac
      | Odpowiedz

      A ja bym jej rzucila wyzwanie napisanie poprawnego politycznie opowiadanka. Z najlepsza psuapsiulka bez przemocy na zwierzetach

    • a
      agik
      | Odpowiedz

      Najwyraźniej jakoś źle się wyraziłam…
      Mnie nie przeszkadzają "łatwe" bohaterki ( co to w ogóle znaczy? 😛 Ze lubią seks? Ja też lubię:P)
      I doskonale odrożniam fikcję od rzeczywistości.
      Mnie chodzi tylko o to, że to jest bardzo zły przekaz. Taki hollywoodzki… Bohaterka najpierw strzela w twarz, a później ulega namiętności i gwałtownym pocałunkom.
      Ten przekaz mówi "nie to znaczy tak", tylko to "nie" trzeba złamać siłą.
      A co napalony facet to pies, żeby nie umiał zrozumieć słowa "nie"?- to jest proste słowo.
      A kobieta to bezmózgie stworzenie, które nie wie, czego chce, albo czego nie chce?
      I jeśli ( z dowolnym powodów) mówi – nie, to ma święte, niezbywalne prawo do uszanowania jej granic- bez względu na powodu, które nią kierują.
      Mnie chodzi glownie o to, że, Babeczko, tak lekcewazysz to, co naprawdę się dzieje- czyli gwałt. A nagrodą jest super orgazm. I wszystko jest już w porządku… A jest?
      I nie chodzi mi o to, że to się nie zdarzyło w rzeczywistości. Tylko o to, że masz olbrzymią moc przekazu- to powód do radości… ale też odpowiedzialność…
      A konkluzja opowiadania jest – "wyszło zajebiście, po co sie opierałam"?

      Ale i tak bardzo lubię Twoje opowiadania 🙂

      Kajjko ;> A ktoś kwestionuje sposoby kreacji? Czy ja gdzieś tak napisałam?
      Mnie boli społeczny przekaz, serwowany w tych opowiadaniach.
      To jest ogromna róznica.
      Kobieta nie jest bezmózgim stworzeniem, które sparte namiętnością nie potrafi odróżnić tego, że została postawiona w sytuacji, której nie chciała. Kobieta ma prawo dowolnie dysponować swoim ciałem. Ale kiedy mówi, że NIE- to znaczy NIE.
      Mężczyzna również nie jest bezmózgim stworzeniem, które musi sobie ulżyć za wszelką cenę.

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      Fakty to są w tv, a na blogu fikcja literacka. Fakty uderzają w nas z każdej strony, a fikcja to inny intymny świat bo każda osoba inaczej wyobrazi sobie postać i otoczenie całą scenerię . Przynajmniej w twoich opowiadaniach kobieta i mężczyzna są 100 %, a w rzeczywistości to nie zawsze. Jakoś nie jestem w stanie wyobrazić sobie takiego opowiadania, gdzie postacie nie kierują się swoimi popędami tylko po to by np. wytrwać do ślubu, takie coś było by nudne.To , że w Twoich opowiadaniach kobiety są uległe to nic złego. Myślę, że kiedyś napiszesz opowiadanie o uległym mężczyźnie . Fikcja jest w pewnym stopniu odrealniona przez wytwory wyobraźni jej całe bogactwo daje możliwość człowiekowi oderwania się od szarej , burej i ponurej rzeczywistości. Jednym słowem fikcja jest super, ale życie nią nie . Życzę weny 🙂
      Weroniś 😉

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      Nikt nie mówi o nudnych bohaterkach, bo każda ma swój charakter i potrafi się czymś wyróżnić. Ale należy wziąć pod uwagę, że każdy pisarz – czy ten na miarę Nobla, czy zwykły bloger – kształtuje w jakiś sposób pogląd na życie. Co do odróżnienia fikcji od rzeczywistości – nigdy nie utożsamiałaś się z jakąś książkową heroiną? 😉 Moim zdaniem to też ma wpływ na nasze zachowanie. A przy takiej popularności bloga pewnie wchodzą tu młode, naiwne dziewczyny, które sądzą, że takie zachowanie jest normalne. A potem dostają obuchem w głowę, bo życie niekoniecznie kończy się happy endem.
      Nie zarzucam Babeczce, że źle kreuje bohaterów, po prostu jako czytelniczka bloga, podobnie jak przedmówczynie, wyrażam swoją opinię. I nie przestanę odwiedzać bloga, bo mam inne zdanie nt zachowań głównych bohaterów. Notabene bardzo lubię babeczkarnię. 😉
      Pozdrawiam, Ola.

    • Babeczka
      | Odpowiedz

      Coś jest w tym "hollywoodzkim obrazie"… 🙂

      Poza tym gwałt, to akt seksualny wbrew woli kobiety, z którego ona nie czerpie przyjemności. Jak czerpie, to po prostu brutalny seks i tyle. Przypominam, że gwałty zdarzają się również w małżeństwach. I to wcale nie takich w stanie rozkładu, ale i w takich, które i przed, i po takim incydencie potrafią być szczęśliwe.

      Co do naiwnych dzieweczek… Niestety mało ich, mało. Większość pije jeszcze mleko i wierzy we wróżkę-zębuszkę. To jest raczej kwestia czegoś zupełnie innego. Kiepski ze mnie psycholog, ale młodzi ludzie podchodzą do wszystkiego z optymizmem i entuzjazmem. I choćbym pisała książki tak poprawne politycznie, że posnęlibyście z nudów, to i tak nic bym nie zdziałała. Oni wkraczają w życie, otwierając szeroko ramiona. Wyjątki potwierdzają regułę.

      A mnie zawsze nurtowało pytanie, ile w stanie jest wybaczyć zakochana kobieta? Zdradę? Wiem, że to tak (całe szczęście nie z własnego doświadczenia). Brutalny seks? Taki, który kończy się orgazmem, i taki, który potrafi upodlić? I jak to w ogóle jest z tym zauroczeniem? Raz jak grom z nieba, innym razem powoli, pomalutku. Dlaczego? Czy to zależy od sytuacji czy od mężczyzny, którego się spotyka? Dlaczego kobiety tak bardzo lubią czytać o niegrzecznych chłopcach, nawróconych i pokonanych przez własne uczucia, a w prawdziwym życiu wybierają zaś całkiem zwyczajnych facetów? To są ciekawe tematy i chyba napiszę na ten temat osobnego posta.

      PS. Przypomniało mi się, że nieszczęsny Harry Portier jest na czarnej liście kościoła. Też zbyt fikcyjny i podobno źle wpływa na młodzież. Tak jak Hello Kitty i Michael Jackson… 😉 O ile Mikiego mogłabym zrozumieć, o tyle to białe kociątko mnie zastanawia. Wie ktoś może dlaczego?

    • a
      agik
      | Odpowiedz

      Nic nie zrozumiałam z tego, co napisałaś, niestety. ( piszę do Babeczki)
      I wydaje mi się, że Ty również nie zrozumiałaś mnie.
      Oznacznikiem gwaltu nie jest to, czy byl orgazm, czy nie. Orgazm jest reakcją fizjologiczną, gwałt to napaść na wolę. Na godność.
      Naprawdę można to pomylić?
      I kompletnie nie ma znaczenia, czy kobieta lubi seks, czy nie, czy jest łatwa, czy nie. I gwałt nie jest romantyczny.
      Widzę, że odrozniasz seks który potrafi upodlić ( odróżniasz?)
      Seks dla samego seksu jest całkiem ok.
      Seks bez zgody- nie jest ok. Jest bardzo nie ok. Ja nie wiem, jaki to musiałby byc orgazm, żeby przytłumić obrzydzenie, strach ( ale bardziej obrzydzenie- do bydlaka, ktory go dokonuje i do własnego ciała z powodu tej reakcji fizjologicznej, którą jest orgazm- o ile taka w ogóle potrafi wystąpić w takiej sytuacji)
      Seks jest super- w jednym partnerem ( mężem), albo z wieloma. Kościół sobie może wyklinać, ekskomunikować- to w sumie nie moja sprawa.
      Ale seks nie powinien upadlac osoby.
      A gwałt upodla, sprowadza do roli naczynia.
      To nie jest bardziej pikantne jeśli ktoś kogoś bierze siłą, to nie świadczy o sile namiętności, Babeczko – pies też MUSI, jeśli dorwie suczkę z cieczką. Ale człowiek, to nie pies- prawda?
      Siła namiętności, pożądania- potrafi odebrać zmysły człowiekowi, ale jednak jakoś daje radę zapanować i nie gwalcić kazdej pięknej dziewczyny w autobusie…
      Człowiek to nie pies.
      Optymizm i entuzjazm- nie mają nic do rzeczy.

      Ale opowiadanie fajne :P- takie hollywodzkie, trosze goryczy i morzeeee lukru 🙂
      No ;)- pomijając ten gwałt- to fajne 🙂

      A chcesz zobaczyć, ile może "zakochana" kobieta? 🙁

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      @agik, zgadzam się z Tobą w 1000%.

    • Babeczka
      | Odpowiedz

      A to z kościołem to było w ramach ciekawostki, bo rozbawił mnie artykuł, który kiedyś czytałam 🙂 Z tematem nie ma nic wspólnego, dlatego dałam w ps choć może powinnam była zaznaczyć, ze to dodatek.

      Na drugie odpowiem później, bo dopijam kawkę i ruszamy na grzyby :-)))

    • Babeczka
      | Odpowiedz

      Agik – nie myśl, że Cię olałam, ale muszę mieć dłuższą chwilę, by wytłumaczyć jak ja to rozumiem. Pozdrawiam i na pewno do tematu wrócę, jak nie tu, to w nowym poście.

  24. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babaczko kiedy kolejna część?

  25. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babeczko daj dzisiaj kolejną część na pocieszenie po niezdanym egzaminie na prawko ! 🙁 K.

  26. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Nie ma mocnych na mariolę

  27. Babeczka
    | Odpowiedz

    Zaraz kładę córcię spać, idę pod prysznic i jak nie padnę na łóżko, zasypiając w locie, to dam 🙂 Na komentarze również odpowiem później. Wybaczcie.

    • A
      Anonimowy
      | Odpowiedz

      Czekam i czekam a tu nic…:-(

  28. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Warto czekać jeszcze dzisiaj czy już nie ? 😉

  29. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babeczko,kiedy kolejny rozdział?

  30. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    Babeczko dodasz dzisiaj V cz?

  31. A
    Anonimowy
    | Odpowiedz

    "A mnie zawsze nurtowało pytanie, ile w stanie jest wybaczyć zakochana kobieta? Zdradę? Wiem, że to tak (całe szczęście nie z własnego doświadczenia). Brutalny seks? Taki, który kończy się orgazmem, i taki, który potrafi upodlić? I jak to w ogóle jest z tym zauroczeniem? Raz jak grom z nieba, innym razem powoli, pomalutku. Dlaczego? Czy to zależy od sytuacji czy od mężczyzny, którego się spotyka? Dlaczego kobiety tak bardzo lubią czytać o niegrzecznych chłopcach, nawróconych i pokonanych przez własne uczucia, a w prawdziwym życiu wybierają zaś całkiem zwyczajnych facetów? To są ciekawe tematy i chyba napiszę na ten temat osobnego posta."

    Babeczko, w rzeczy samej, to sa ciekawe tematy. Postaraj sie napisac osobny post w tym charakterze z pewnoscia wywiarze sie ciekawa dyskusja. Zapewniam wklad w postaci meskiego punktu widzenia.

    sg.

Leave a Reply to Anonimowy Anuluj pisanie odpowiedzi